Κλινικά νεκρός, πολιτικά αναγκαίος!

Κώστας Ζαχαριάδης, 11/09/2009
Ναι αυτός είναι ο χώρος μας με το brand name ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ κατ αρχήν... Λίγη σημασία έχει όμως για την κοινωνία οι λέξεις που έπονται. Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, στις 4 Οκτώβρη έχουμε εθνικές εκλογές. Όλα όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες (και πριν τις ευρωεκλογές φυσικά) έχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πληγώσει όχι μόνο τον κόσμο αλλά και την χαμηλή και μεσαία στελέχωση του χώρου μας (ίσως και ανεπανόρθωτα). Οι εκλογές μας βρίσκουν μουδιασμένους και σε μια φάση που σχεδόν όλοι ακόνιζαν τα μαχαίρια τους εν όψει συνεδριών, κεντρικών επιτροπών, γραμματειών, δηλώσεων στα ΜΜΕ και άλλα τέτοια. Ευτυχώς ο Καραμανλής μας επαναφέρει με βίαιο και επιτακτικό τρόπο στην πραγματικότητα (δεν το έκανε για εμάς φυσικά). Η ομφαλοσκόπηση πρέπει να σταματήσει τώρα, και μέσα στον κυκεώνα των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων ο χώρος μας να δώσει μια εξαιρετικά κρίσιμη μάχη. Μάχη όχι μόνο για την εκλογική του επιβίωση και την είσοδο του στη βουλή, αλλά μάχη για να επηρεάσει την συνολική πολιτική κατάσταση στη χώρα που πάει απ το κακό στο χειρότερο.

Δυστυχώς, κυρίως μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μέσα στο κόμμα υπάρχει ένα κομμάτι στελεχών που «μισεί» πολιτικά τον Συνασπισμό. Δηλαδή την ιδέα ενός κόμματος της αριστεράς πέρα από την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία, πόσο μάλλον την νεοφιλελεύθερη εκδοχή της, και περά από το κομμουνιστικό ρεύμα που ηττήθηκε παταγωδώς στα τέλη του περασμένου αιώνα. Ένα τέτοιο κόμμα πολυτασικό, με δημόσια εκφορά του λόγου και από την μειοψηφία, με οικολογική ευαισθησία, με ριζοσπαστικές μεταρρυθμιστικές προτάσεις, με πρόγραμμα, που δεν αδιαφορεί για την κεντρική πολιτική σκηνή, ένα κόμμα της αριστεράς οριοθετημένο και έξω απο τον αριστερισμό, το θεωρούν ρεφορμιστική σούπα . Ο ΣΥΝ απ αυτούς αντιμετωπίζεται ως βάθρο για την μετάβασή σε μια άλλη κατάσταση. Μια άλλη εκδοχή της αριστεράς με πιο αντί και όχι χαρακτηριστικά είναι ο στόχος. Είναι προφανής και η αποστροφή τους για την ευρωπαϊκή αριστερά και το ΚΕΑ και η λαγνεία τους για την αντικαπιταλιστική αριστερά και τον αριστερισμό κυρίως στην Γαλλία αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτή η αντίληψη αντιμετωπίζει ως μαζικό χώρο το ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς (πολύ ευρύτερο απο την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ) αλλά και τον Συνασπισμό συνολικά. Γι αυτούς τους συντρόφους μέρος του ΣΥΝ συκοφαντείται ότι εγκολπώνει το πολιτικό σχέδιο του νεοφιλελευθερισμού ότι είναι μια καλά μακιγιαρισμένη κεντροαριστερά και εσχάτως δια στόματος Κοροβέση ότι τα παίρνει. Αυτή η άποψη για να επιβιώσει πρέπει να υποβιβάσει τον ρόλο του Συνασπισμού μέσα στο συμμαχικό σχήμα, πρέπει να επιτύχει την ρευστοποίηση και την διάχυση των κομματικών δυνάμενων σε μια νέα φλου κατάσταση, πρέπει να επιτύχει την περιθωριοποίηση των ιδεών της ανανεωτικής αριστεράς, πρέπει να επιτύχει την συκοφάντηση των εκφραστών αυτής της θέσης και την πολιτική τους απομόνωση.

Βέβαια, πέρα απο τα στελέχη και τις συμφωνίες κορυφής υπάρχει και η κοινωνία, όπου υπάρχει έντονη η ανησυχία για μια δημοκρατική, οικολογική, μεταρρυθμιστική, ριζοσπαστική αριστερά που ζει και αναπνέει μέσα στα κοινωνικά κινήματα, προσπαθεί να το μολύνει και μολύνεται απο αυτά. Αυτή η αριστερά βρίσκεται αυτή την στιγμή μέσα στον ΣΥΝ και σ΄ αυτές τις εκλογές θα δώσει την μάχη με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας, δεν θα είναι εύκολο να εκφράσει αυτό το ρεύμα. Το οποίο σταδιακά μετά τις εκλογές του 2007 και την δημοκοπική έκρηξη μένει πολιτικά άστεγο με αποκλειστική ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΝ.

Μπορούσαμε σ αυτές τις εκλογές να έχουμε ως προμετωπίδα το πρόγραμμα του ΣΥΝ και τον κομβικό ρόλο που μπορεί να παίξει στην κεντρική εκφορά του πολιτικού μας λόγου. Θα συμφωνούν οι άλλοι 10 αρχηγοί ή θα είναι συμβιβασμένο γι αυτούς;

Θα έπρεπε να φωνάζουμε για την ανάγκη πολιτικής συνεννόησης με τους Οικολόγους Πράσινους για κοινή κάθοδο σ’ αυτές τις εκλογές για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένας πόλος της αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας έξω απο την στενή δικομματική εναλλαγή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που θα επηρέαζε τα πράγματα και θα δημιουργούσε ρήγματα στον διπολισμό, που με δικές μας ευθύνες αναστηλώνεται. Ένας πόλος εναλλακτικός στην ακροδεξιά που προσπαθεί να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αφορά καμία άλλη συνιστώσα αυτή η ιστορία;

Να στοχαστούμε συλλογικά αν είναι στόχος η μη αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ; Προφανώς είναι! Και τι θα γίνει μετά; Θα τους κάνουμε δώρο ένα βιβλίο 500 σελίδων περίπου… Το πρόγραμμα! Και θα περιμένουμε το τηλέφωνο να χτυπήσει. Χωρίς αυταπάτες…

Η αριστερά μπορεί να είναι μια χρήσιμη πολιτική δύναμη, γι’ αυτό πρέπει να βγει ενισχυμένη απ’ αυτήν την κάλπη και να παίξει και ρόλο με παρεμβάσεις και προτάσεις για να βγει η χώρα απο την κρίση αλλά και για να αντιμετωπίσει την διευρυνόμενη οικολογική πίεση, που θα αρχίσει σε λίγα χρόνια να επιδρά με μετρήσιμους όρους σε αυτό που λέμε σήμερα οικονομία. Η αριστερά είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην νέο συντηρητική στροφή της κοινωνίας. Με αυτά πρέπει να ασχολείται η αριστερά, με την πολιτική, και να το δείχνει και προς την κοινωνία.

Αυτή η αριστερά που ονειρευτήκαμε θα υπάρξει γιατί υπάρχει ισχυρό κοινωνικό ρεύμα σ’ αυτή την κατεύθυνση. Δεν ξέρω πως θα την λένε αλλά θα υπάρξει και μακάρι να την λένε κάτι με ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ.

Κώστας Ζαχαριάδης

Μέλος ΚΣ Νεολαίας ΣΥΝ