Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Δεν μπορέσαμε να έλθουμε σε επαφή με τον κόσμο που μας πλησίασε


Σοφία Ανδριοπούλου, Συνέντευξη στην Μαρία Νταλιάνη, Τα Νέα, 29/06/2009
Εμφανής σήμερα η συντηρητικοποίηση της νεολαίας υπογραμμίζει η Σοφία Ανδριοπούλου, δικηγόρος- εγκληματολόγος, στέλεχος του Συνασπισμού. Η κ. Ανδριοπούλου που κατέλαβε στη Βουλή τη θέση του εκλιπόντος Μιχάλη Παπαγιαννάκη μόλις στα 31 της, ομολογεί ότι την εξέπληξαν οι τελευταίες κινήσεις του Αλέκου Αλαβάνου, πιστεύει ότι η ισχυροποίηση του ΣΥΝ λειτουργεί προωθητικά για τον ΣΥΡΙΖΑ και εκφράζει την επιθυμία ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγοι Πράσινοι να συναντηθούν πολιτικά και κοινωνικά.

Διευκολύνει ή δυσκολεύει το έργο στη Βουλή η εσωκομματική αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ;

Η συνεργασία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι άψογη.

Εισηγήτρια στο νομοσχέδιο για τις κουκούλες, πώς ήταν το κολύμπι στα βαθιά με την πρεμιέρα σας στη Βουλή;

Με το άγχος του πρωτάρη αλλά και ενδιαφέρον για ένα θέμα που γνωρίζω και με πονάει ως νέα δικηγόρο και επιστήμονα, ως νέα γυναίκα που κατεβαίνω στους δρόμους, ως μητέρα για την κοινωνία που θα παραδώσω στο παιδί μου.

Σας χειροκρότησε ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος παραιτήθηκε και...
ξεπαραιτήθηκε σε λίγα 24ωρα.

Τιμή μου που επιβραβεύτηκε η προσπάθειά μου. Το κόμμα συνεκτιμά σοβαρά τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτές τις επιλογές.

Οι κινήσεις Αλαβάνου σάς εξέπληξαν;

Ναι.

Κάποιοι λένε ότι «άδειασε» πλήρως τον Αλέξη Τσίπρα.

Οι διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις δεν αποτελούν αυτομάτως και «άδειασμα».

Τι έφταιξε που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το momemtum;

Δεν μπορέσαμε να έλθουμε σε επαφή με τον κόσμο που μας πλησίασε.

Πώς διαβάσατε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών;

Κακό για την ίδια την κοινωνία. Αύξηση της Δεξιάς και των άκρων της, οι συνέπειες της οποίας έχουν αρχίσει ήδη να εμφανίζονται.

Ο ΣΥΝ θα χαθεί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ;

Ισχυρός ΣΥΝ, προωθητική δύναμη για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης υπήρξε ηγετική μορφή στον ΣΥΝ και εσείς πήρατε τη θέση του. Συναισθήματα;

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, η απουσία του είναι αισθητή. Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές της ανανεωτικής και οικολογικής Αριστεράς.
Μπορούσε να προτείνει σύγχρονους δρόμους συνδυάζοντας τον ρεαλισμό σε νέες εναλλακτικές προοπτικές. Τιμή μου που υπήρξε δάσκαλός μου στην πολιτική.

Η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ φαίνεται τώρα πιο μακρινή ή πιο κοντινή;

Οι συνεργασίες δεν αποτελούν αυτοσκοπό. Γίνονται μόνο πάνω σε προγραμματική βάση και με συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο για την κοινωνία.

Γιατί η Αριστερά «δεν αρέσει πια»;

Σε καιρούς κρίσης, η Αριστερά δεν δίνει την εύκολη λύση. Στο χέρι μας είναι να πείσουμε ότι μια σύγχρονη Αριστερά είναι πιο επίκαιρη από ποτέ με φρεσκάδα, κινηματικό χαρακτήρα, αλλά και σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

Σας ενοχλεί ο δημόσιος λόγος του Λεωνίδα Κύρκου;

Ο Λεωνίδας Κύρκος, όπως και άλλες ιστορικές προσωπικότητες της Αριστεράς, έχει αποκτήσει από την Ιστορία το δικαίωμα να μη σιωπά.

Του Νίκου Κωνσταντόπουλου;

Η άποψη των προσωπικοτήτων μπορεί να συμβάλει στον πολιτικό μας προβληματισμό.

Τι εκτιμάτε στον Αλέξη Τσίπρα;

Στην κοινή μας διαδρομή από τα χρόνια της Νεολαίας, δώσαμε κοινούς αγώνες, πορευτήκαμε και στα εύκολα και στα δύσκολα. Εκτιμώ στον Αλέξη την πολιτική συνέπεια και την τόλμη του να αντιπαρατεθεί με τα μεγάλα συμφέροντα.

Γιατί μπήκατε στην πολιτική;

Από πολιτική οικογένεια, η έννοια της προσφοράς είχε για εμένα πολύ μεγαλύτερη σημασία από τον καναπέ μου.

Αν και απαιτεί προσωπικές και επαγγελματικές θυσίες, δεν θα πάψω ποτέ να ασχολούμαι με τα κοινά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Μαχόμενη δικηγόρος και νέα μητέρα στη Βουλή.
Σκεφτήκατε να μην αποδεχθείτε την κοινοβουλευτική θέση;

Ο χρόνος για το παιδί μου θα είναι λιγότερος και αυτό με προβληματίζει αρκετά. Ελπίζω η στάση μου να αποτελέσει θετικό παράδειγμα για το παιδί μου.

Μετανάστες: λιγότεροι, ασφαλισμένοι και εργαζόμενοι ή περισσότεροι υπό συνθήκες πρώην Εφετείου;

Τα μεγάλα θέματα δεν λύνονται με διλήμματα, αλλά με ψυχραιμία και λύσεις προοπτικής.

Γιατί οι νέοι προτίμησαν τον ΛΑΟΣ και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές;

Η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας είναι εμφανής. Τα εύκολα συνθήματα και ο λαϊκισμός, από όπου και αν προέρχονται, είναι μάλλον πιο εύπεπτα, ιδίως για τη νεολαία που δεν έχει τον χώρο και τον χρόνο να επεξεργαστεί τα δεδομένα.

Θα μπορούσατε να είστε στους Οικολόγους Πράσινους;

Οι επιλογές μου για τον πολιτικό χώρο όπου δραστηριοποιούμαι είναι ιδεολογικές και πολιτικές.
Πέραν αυτού, όμως, ελπίζω οι Οικολόγοι Πράσινοι και ο ΣΥΡΙΖΑ να συναντηθούν πολιτικά και κοινωνικά, γιατί έχουν κοινές αγωνίες.

Παραιτείται κανείς όταν...

Τίθενται θέματα αρχών και αξιών σε προσωπικό ή πολιτικό επίπεδο, για τις οποίες είναι και αδιαπραγμάτευτος.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Συγκλονιστική σε συμμετοχή και παλμό η εκδήλωση της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ


O ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υποκαταστήσει το κόμμα μας. Κάρτα μέλους έχουμε μόνο σε ένα κόμμα

- Θα ξαναφέρουμε στο προσκήνιο την Αριστερά που ονειρευτήκαμε.Την αριστερά που χρειάζεται η κοινωνία και την περιμένει.

Σε μια κατάμεστη αίθουσα , πάνω από 800 άτομα, με τη συμμετοχή δημάρχων, συνδικαλιστικών στελεχών, πανεπιστημιακών και νεολαίας, ο Φώτης Κουβέλης καταχειροκροτούμενος και διακοπτόμενος από εκδηλώσεις επιδοκιμασίας παρουσίασε τις θέσεις της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, την κρίση ηγεσίας και την αναγκαιότητα μιας μεγάλης πολιτικής στροφής του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.



Ομιλία του Φ. Κουβέλη στην εκδήλωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

• Συναντιόμαστε λίγες μέρες μετά τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, νοιώθοντας τη μεγάλη απουσία. Τιμούμε και σήμερα το Μιχάλη Παπαγιαννάκη, το δικό μας Μιχάλη, τη σκέψη του, τους ανοικτούς ορίζοντές του. Ξέρουμε, και εκείνος το ήξερε, πόσο σφράγισε την συλλογική μας πολιτική πορεία, αλλά και την προσωπική για πολλούς από μας. Θα τον τιμούμε με τις πράξεις μας, με τη στάση μας.

• Συναντιόμαστε σήμερα καθώς ο πολιτικός χώρος του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ έχει εισέλθει σε φάση βαθιάς κρίσης.

Συναντιόμαστε για μια ακόμα φορά, μέλη και στελέχη του ΣΥΝ που ανήκουμε στην Ανανεωτική του Πτέρυγα, πολλοί φίλοι και φίλες που βρίσκονται πάντα κοντά μας, αγωνιστές και αγωνίστριες του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς, που κράτησαν για χρόνια ζωντανή τη φλόγα της ανανέωσής της, σύντροφοι και συντρόφισσες του δημοκρατικού, του σύγχρονου και μεταρρυθμιστικού της ρεύματος. Σφίγγω δυνατά το χέρι των συντρόφων μας που είναι σήμερα μαζί μας.

Συναντιόμαστε σήμερα για να δούμε πώς διαμορφώνεται το νέο πολιτικό τοπίο και τι μπορούμε εμείς να πράξουμε για να αντιστοιχηθούμε με τις χιλιάδες αριστερούς πολίτες με έκδηλες αγωνίες για τη μελλοντική πορεία της αριστεράς και της χώρας μας.

• Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Οι κάλπες έστειλαν – και με την άνευ προηγουμένου αποχή – ισχυρά μηνύματα κριτικής και απόρριψης πολιτικών επιλογών που αφορούν σε όλα τα κόμματα. Σε όλα, και στον πολιτικό χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Συγχρόνως, με αντιφατικό τρόπο, οι ευρωεκλογές εξέφρασαν την αγωνία και την προσδοκία των πολλών πολιτών για μια νέα πορεία της χώρας μας.

Η μεγάλη υποχώρηση της επιρροής της ΝΔ θέτει ξανά στην ημερήσια διάταξη το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας. Οι κεντρικές πολιτικές της κυβέρνησης είναι αποδεδειγμένα αντίθετες με τη βούληση της πλειοψηφίας του λαού. Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνάται, και τώρα και στο μέλλον, από κυβερνήσεις που δεν στηρίζονται ούτε καν στο 40% όσων ψηφίζουν.

Απάντηση δημοκρατική και σύμφωνη με τη βούληση της πλειοψηφίας δεν είναι βεβαίως η επιστροφή στο παρελθόν. Η δικομματική εναλλαγή την οποία προσδοκά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι και αυτή μειοψηφική. Μειοψηφική διακυβέρνηση σημαίνει εφαρμογή μειοψηφικών πολιτικών. Σημαίνει πραγματικά αδύναμες κυβερνήσεις απέναντι στα ποικιλώνυμα κέντρα οικονομικής εξουσίας. Έτσι, καταλήγουν κυβερνήσεις και στελέχη τους στο ρόλο του μεσολαβητή παράνομων πράξεων σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και της δημόσιας περιουσίας. Έτσι ζουν και βασιλεύουν τα σκάνδαλα, η αδιαφάνεια, η προσβολή και η λεηλασία του δημόσιου αγαθού και του δημόσιου χρήματος.

Δεν εθελοτυφλούμε. Η κάλπη των ευρωεκλογών δυνάμωσε ανησυχητικά την ξενοφοβική δεξιά του ΛΑΟΣ. Η άνοδος των ψήφων του είναι εν μέρει, μόνον, ψήφος διαμαρτυρίας. Η δυναμική του παρέμβαση στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης δυστυχώς σφράγισε τις πρώτες μετεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης. Μπορεί να μην σχηματίστηκε κυβέρνηση ΝΔ-ΛΑΟΣ, κίνδυνο που εγκαίρως και καίρια επισήμανε ο πάντα οξυδερκής Λεωνίδας Κύρκος, αλλά τη στολή της βίαιης εκστρατείας κατά των μεταναστών τη φόρεσε αμέσως η κυβέρνηση. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξέλιξη που επιβάλλει δημοκρατική εγρήγορση και ενωτικές πρωτοβουλίες αντιμετώπισης του ακροδεξιού χώρου.

Συγχρόνως υπογραμμίζουμε ότι στις ίδιες κάλπες εκδηλώθηκε η αναζήτηση νέων δρόμων. Η αξιοσημείωτη είσοδος των “Οικολόγων - Πράσινων” εκφράζει την αγωνία για το περιβάλλον, την αντίθεση στις πολιτικές που το καταστρέφουν, αλλά και υπογραμμίζει τις οικολογικές ασυνέπειες και ανεπάρκειες των άλλων δυνάμεων και του ΣΥΡΙΖΑ.

• Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ και το ΣΥΝ δεν χωρούν μισόλογα.


Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα χαρακτήρισε το 4,7% καθαρή ήττα του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ και των επιλογών της ηγεσίας του ΣΥΝ. Είναι ήττα της πολιτικής του.

Η αποτυχία των εκλογικών στόχων που πρόσφατα τέθηκαν – τρίτη θέση, τρεις ή τέσσερις ευρωβουλευτές – είναι και οδυνηρή και σοβαρή.

Για πρώτη φορά στην ιστορία μας το ποσοστό στις ευρωεκλογές είναι χαμηλότερο των εθνικών εκλογών.

Οι αριθμοί δείχνουν απώλεια 120.000 ψηφοφόρων από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007, ούτε ενάμισι χρόνο πριν.

Δεν πρόκειται για απώλειες περιφερειακές. Είναι απώλειες από το σώμα

του ανανεωτικού χώρου.

Το μέγεθος των απωλειών σε συνδυασμό με ποιοτικά στοιχεία για το ιδεολογικο-πολιτικό στίγμα, μας οδηγούν στο εξαιρετικά σημαντικό πολιτικό συμπέρασμα ότι στις 7 Ιουνίου εκδηλώθηκε αποφασιστικά και δυναμικά μεγάλη κρίση εκπροσώπησης στο δικό μας πολιτικό χώρο.

Χιλιάδες πολίτες και αγωνιστές, αγωνίστριες της ανανεωτικής αριστεράς δεν αναγνώρισαν τις δικές τους διακριτές πολιτικές απόψεις και ιδέες στις βασικές επιλογές που προσδιορίζουν την πολιτική της πλειοψηφίας και της ηγεσίας του χώρου. Και αρνήθηκαν να ψηφίσουν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ίδιες ενστάσεις και ανησυχίες εκφράζονται και από ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς, που έφθασαν στην κάλπη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., χωρίς πολιτική έμπνευση, που ψήφισαν όμως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με πολιτική ανοχή, γεγονός που δημιουργεί ανησυχίες για μεγάλη συρρίκνωση και στο μέλλον.

Γι αυτό και τις αιτίες της ήττας, άρα και τις σχετικές ευθύνες, δεν θα τις βρούμε σε επιμέρους επικοινωνιακά λάθη, σε διαδικαστικά ζητήματα και τακτικούς χειρισμούς. Δεν τα υποτιμώ. Αυτά όμως δεν είναι η ουσία της μειωμένης εκλογικής απήχησης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η ουσία είναι η στρατηγική, οι πολιτικές θέσεις και δράση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές έκριναν οι πολίτες. Γιʼ αυτές ψήφισαν ή απείχαν. Έκριναν τις βασικές επιλογές που σφράγισαν την πολιτική εικόνα του χώρου και έπληξαν, δυστυχώς, την ενότητά του.

• Εμείς καταθέτουμε σήμερα βασικές μας σκέψεις και τις θέτουμε στη βάσανο της δημόσιας κριτικής.

Το μήνυμα των ευρωεκλογών για τον ΣΥΝ ήταν καθαρό, δυνατό και ταυτόχρονα σήμα κινδύνου. Μήνυμα αποδοκιμασίας της πολιτικής του ΣΥΝ και ηχηρή προειδοποίηση για τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Με τα δύο μεγάλα κόμματα να συγκεντρώνουν, για πρώτη φορά μετά τις ευρωεκλογές του 99, ποσοστά κάτω από 70%, με διάχυτη την αποδοκιμασία για την εφαρμοζόμενη πολιτική της ΝΔ και την αποστροφή για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, με την αποτυχία του ΠΑΣΟΚ να δώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεισε. Δεν έπεισε ότι είναι κάτι διαφορετικό από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά κυρίως δεν έπεισε ότι μπορεί να αποτελέσει δύναμη διεξόδου, δύναμη εγγύησης για μια διαφορετική πορεία της χώρας.

Είχαμε επισημάνει από καιρό τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα που συνόδεψαν τον ΣΥΝ από το τακτικό του συνέδριο και μετά, όλη την προηγούμενη περίοδο.

Από την πρώτη κιόλας φάση υλοποίησης των κατευθύνσεων του συνεδρίου, κατευθύνσεων της πλειοψηφίας βεβαίως, αφού η Ανανεωτική Πτέρυγα τις είχε καταψηφίσει, φάνηκαν τα τεράστια αδιέξοδα του γενικού μας προσανατολισμού. Δεν διαμορφώθηκε ποτέ ένα σαφές και σταθερό πολιτικό σχέδιο με συγκεκριμένους στόχους και με αναφορά στο μπλοκ των πολιτικών δυνάμεων που θα το υλοποιήσουν.

Όταν εκφραζόταν η απόλυτη αδιαφορία μας για το θέμα της διακυβέρνησης της χώρας και επιχειρούσαμε υπό την πίεση των πραγμάτων να απαντήσουμε στο μέγα αυτό ζήτημα, το εναλλασσόμενο γαϊτανάκι των εκδοχών που εκπέμπαμε, όταν δεν προκαλούσε στους πολιτικούς παρατηρητές μειδιάματα, προκαλούσε εκπλήξεις και απορίες για την προχειρότητα του πολιτικού μας μηνύματος.

Στη δημοσκοπική μας έκρηξη, στα 18% (που βεβαίως ποτέ δεν αναλύθηκαν με σύνεση και σοβαρότητα όπως θα έπρεπε), δηλώναμε έτοιμοι να διαδεχθούμε το ΠΑΣΟΚ στον πολιτικό χάρτη της χώρας, καταγραφόμενοι -όπου να ναι - όχι μόνο ποιοτικά αλλά και αριθμητικά ως η κύρια αντιπολιτευτική δύναμη.

Όταν τα δημοσκοπικά ευρήματα άρχισαν να περιορίζονται, καταθέσαμε το σχήμα ΣΥΝ-ΚΚΕ για κυβέρνηση της Αριστεράς.

Όταν μας θεώρησαν επιεικώς ανεδαφικούς, περάσαμε στο σχήμα ΣΥΝ-ΚΚΕ και διαγραμμένοι/αποχωρούντες του ΠΑΣΟΚ.

Όταν δεν κατέφθαναν αποχωρούντες από το ΠΑΣΟΚ, επιστρέψαμε στο «κυβέρνηση της Αριστεράς με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ»

Όταν το ΚΚΕ μας έστελνε την άρνησή του και τις ειρωνείες του, επιστρέψαμε στο «ΣΥΝ και ριζοσπαστικές δυνάμεις της Αριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή», έχοντας όμως αφήσει «άδεια την καρέκλα» δίπλα μας για το ΚΚΕ.

Όταν τον Δεκέμβρη το ΚΚΕ μας επετέθη με τον γνωστό βίαιο τρόπο, θυμώσαμε, και λόγω θυμού πετάξαμε την καρέκλα.

Και όταν μια βδομάδα πριν την κάλπη οι δημοσκοπήσεις μας βύθιζαν, επανήλθε ο τρίτος πόλος με ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ, αλλά αυτή τη φορά και με Οικολόγους, που ήταν επίκαιροι.

Με ένα τέτοιο πολιτικό «σχέδιο πινγκ-πονγκ» και με μια απολύτως αδικαιολόγητη αλαζονεία και αμετροέπεια, η πολιτική μας αξιοπιστία άρχισε να γίνεται ζητούμενο πια.

Τα όσα αλαζονικά και αμετροεπή λέγονταν ερέθιζαν επαναστατικά στις γραμμές μας διάφορους αφελείς, όταν τα άκουγαν, αλλά απωθούσαν κατά μάζες έναν κόσμο, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, που είχε παράσχει σʼ αυτή τη φάση απλόχερα την εμπιστοσύνη του στον ΣΥΝ.

Ακολούθησε ο Δεκέμβρης με όσα τραγικά ζήσαμε: Τις σπουδαίες διαδηλώσεις, την οργή και την απόγνωση της νεολαίας. Το αίμα του μικρού μαθητή, την καμένη πόλη, τη βία, την απόγνωση, αλλά και τους βανδαλισμούς και το πλιάτσικο της κουκούλας.

Σοβαρές παραλείψεις και λάθη του κόμματος επέτρεψαν τη συκοφάντησή του και κατέγραψαν με αρνητικό τρόπο τον ΣΥΝ στην κοινωνία.

Υπάρχουν ευθύνες γιʼ αυτό, μεγάλες ευθύνες. Δεν θέλω να πω αυτή την ώρα τίποτα άλλο γιʼ αυτήν την περίοδο. Ένα μόνο θα πω: συντρόφισσες και σύντροφοι, ο Δεκέμβρης μας στοίχισε πολύ ακριβά.

Για να φθάσουμε τέλος στις ευρωεκλογές.

Στις ευρωεκλογές, η ηγετική πλειοψηφία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σφράγισε με τον αρνητικότερο τρόπο την πολιτική και εκλογική μας προσπάθεια. Απομακρύνθηκε από το βασικότερο ίσως χαρακτηριστικό της ύπαρξης μας, από τον αριστερό μας ευρωπαϊσμό και δημιούργησε κύματα πικρίας στον κόσμο μας, στην ιστορική βάση του χώρου μας, στους πολίτες της ανανεωτικής αριστεράς.

Το προγραμματικό κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίστηκε ως περιληπτικό, επί τα χείρω, των 15 σημείων και η ευρωδιακήρυξη, ήταν κείμενα στα οποία καταγράφονταν οι κοινοί τόποι των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που διαμορφώνουν αυτό που ονομάζουν ως «αντισυστημική και αντικαπιταλιστική αριστερά». Δηλαδή:

Απόρριψη των μεταρρυθμίσεων

Απόρριψη της πράσινης ανάπτυξης

Απόρριψη της κρατικής ρυθμιστικής παρέμβασης

Όλα τα παραπάνω θεωρούνταν απλώς κόλπα και τεχνάσματα διάσωσης και επιβίωσης του καπιταλισμού, τα οποία δεν ενδιαφέρουν την Αριστερά, και στα οποία η Αριστερά δεν πρέπει να ανακατεύεται, δηλαδή να ασκεί πραγματική πολιτική.

Δεν είχε συγκεκριμένο και σαφές στίγμα για τα κοινωνικά ζητήματα. Δεν ανέδειξε τον αριστερό ευρωπαϊσμό. Περιορίσθηκε στον καταγγελτικό λόγο, χωρίς ταυτόχρονα να προτάξει συστηματικά διεκδικητικές – μεταρρυθμιστικές προτάσεις για τα προβλήματα των πολιτών και της χώρας. Ο καταγγελτισμός δεν είναι ικανός από μόνος του να συντελέσει στην αλλαγή των συσχετισμών. Δεν διαμόρφωσε σχέση προγραμματικής εμπιστοσύνης με τους πολίτες.

Η Αριστερά καταγράφεται ως μία μετωπική, αντισυστημική, αντικαπιταλιστική δύναμη απέναντι στις δυνάμεις του αστισμού.

Ειδικότερα στο κείμενο της διακήρυξης για τις ευρωεκλογές, η ΕΕ παρουσιάστηκε ως το απόλυτο κακό. Η παρούσα Ευρώπη δεν αφορά την Αριστερά. Απορρίπτονταν όλες οι συνθήκες που συγκροτούν την ΕΕ. Δεν υπήρχε παρά μόνο μία αναφορά στο ΚΕΑ για να δηλωθεί ότι πρέπει να συμμαχήσει με την αντικαπιταλιστική Αριστερά στην Ευρώπη. Δεν υπήρχε καμία αναφορά στην ανάγκη για μια νέα ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη. Απαξιώνονταν πλήρως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, ακόμα και οι εκλεγμένοι όπως το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ως έχοντες μόνη αποστολή την καταδυνάστευση των υποτελών τάξεων, χωρίς να υπάρχει καμιά πρόταση για τη θεσμική συγκρότηση της ΕΕ. Εννοείται ότι απουσίαζε οποιαδήποτε αναφορά στο σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.

Η Ευρώπη εμφανιζόταν μόνο ως πεδίο ταξικών, κινηματικών αγώνων και διεκδικήσεων και έτσι «από τα κάτω», θα προέκυπτε μια άλλη Ευρώπη του σοσιαλισμού σε έναν διαφορετικό κόσμο. Και αυτό, ακόμα χειρότερα, με την εντελώς λανθασμένη, εθνικής αναδίπλωσης αντίληψη, της αλλαγής των συσχετισμών πρώτα σε κάθε επί μέρους χώρα.

Ο πολιτικός εκτοπισμός του συντρόφου μας Δημήτρη Παπαδημούλη, του καλύτερου έλληνα ευρωβουλευτή, σε σίγουρα μη εκλόγιμη θέση κορύφωσε την έλλειψη αξιοπιστίας. Πέραν πάσης αμφιβολίας ο καθένας πια καταλάβαινε τις πραγματικές στοχεύσεις. Τώρα όλοι αντιλαμβάνονται πόσο αυτοκτονική πολιτική επιλογή ήταν.

• Δεν φοβηθήκαμε να προειδοποιήσουμε. Και γι αυτά και για τα προβλήματα που θα προκαλούσε το ηγετικό δίδυμο στην ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Προσπαθήσαμε εγκαίρως και στα όργανα και στις οργανώσεις και δημόσια να αποτρέψουμε όλη αυτή την καταστροφική πορεία.

Τώρα, μετά την κατάρρευση των αυτάρεσκων και αποδεδειγμένα παραπλανητικών προβλέψεων, ήρθε η κρίση.

Δεν είναι μόνον η αποτυχία αποτελεσματικής διεύθυνσης του κόμματος και των πολιτικού χώρου. Δεν είναι μόνον η πρόκληση διαίρεσης στην κοινωνική μας βάση. Δεν είναι μόνον η κρίση εκπροσώπησης του ανανεωτικού αριστερού χώρου στην οποία αναφερθήκαμε.

Εδώ και μήνες βαθαίνει η κρίση ταυτότητας του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ, ευρύτερα του πολιτικού μας χώρου. Τι πολιτική δύναμη θα είναι; Αντισυστημική, όπως διαφημίζεται, που θα ενισχύει τις διαιρέσεις στο λαό για να παράγει τηλεοπτικό θέαμα; Ή αποφασισμένη ενωτική δύναμη των ώριμων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία;

Οι κεντρικές επιλογές της πλειοψηφίας της ηγεσίας δοκιμάστηκαν, όπως άλλωστε η ίδια είχε ζητήσει.

Δοκιμάστηκαν. Πέτυχαν;

Όλες απέτυχαν.

• Τώρα απαιτείται μια μεγάλη πολιτική στροφή.

Η αναγνώριση της αποτυχίας είναι το πρώτο βήμα για τη διόρθωση. Η ομολογία των λαθών πρέπει να γίνεται όχι για να δηλώνει καταστροφικές διαθέσεις, αλλά για να υπάρχει η κρίσιμη και πολιτικά ειλικρινής συναγωγή συμπερασμάτων. Δυστυχώς στον ίδιο αυτό χώρο πριν μια βδομάδα η Κεντρική επιτροπή του ΣΥΝ αρνήθηκε να σεβαστεί την πραγματικότητα και αποφάσισε κατά πλειοψηφία ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα.

Και αμέσως μετά ξέσπασε η κρίση με την παραίτηση – και την ανάκλησή της - του Αλέκου Αλαβάνου, ο οποίος έθεσε εν αμφιβόλω σειρά επιλογών της τελευταίας περιόδου.

Η κρίση είναι παρούσα και θα εξελίσσεται αν δεν αντιμετωπισθούν τα πολιτικά ζητήματα που την προκάλεσαν.

Σε κάθε περίπτωση οι αιτίες και οι σχετικές ευθύνες είναι αναγκαίο να συζητηθούν το επόμενο διάστημα όχι μόνο από την ηγεσία, αλλά ανοικτά μπροστά στα μέλη και τους αριστερούς πολίτες που θέλουν να αναζητήσουν, να συζητήσουν, να πάρουν θέση. Μόνον ένας ανοιχτός, δημοκρατικός διάλογος θα δώσει λύσεις και προτάσεις. Ένας διάλογος μπροστά στην κοινωνία, ειλικρινής διάλογος, χωρίς βεβαιότητες και εφησυχασμούς, χωρίς στοιχίσεις, και περιχαρακώσεις σε κομματικές πλειοψηφίες και μειοψηφίες.

Κάνουμε δραματική έκκληση.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα μπροστά στις εξαιρετικά δύσκολες στιγμές που περνάει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, μπροστά στην κρίση και του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στη μεγάλη κρίση στην ηγεσία τους, επιμένει ότι απαιτείται και προτείνει :

- Αναβάπτιση στις μεγάλες ανανεωτικές, σύγχρονες και δημοκρατικές αρχές που γέννησαν τη δική μας Αριστερά.

- Μεγάλη στροφή στην πολιτική και κοινωνική παρέμβαση

- Ανακαθορισμός σε νέα βάση του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι δραματική έκκληση.

Δικαιούμαστε – με βάση όσα έγιναν – να την χαρακτηρίσουμε και προειδοποίηση.

Δεν καταστροφολογούμε.

Θέλουμε να δούμε το 4,7% ακριβώς σαν ευκαιρία.

Προϋπόθεση για να αλλάξει ρότα το καράβι, είναι να στρίψουμε το τιμόνι, να μην συνεχίσει να σημαδεύει και τη δεύτερη ξέρα.

Στη διαφορετική πορεία μπορούν να συμβάλουν μόνον όσοι είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το δογματικό αλάθητο.

• Οι κεντρικές μας θέσεις οργανώνονται σε τρείς ενότητες :

Πρώτο βήμα είναι να εγκαταλειφθεί η επιθετικότητα προς τις ανανεωτικές αριστερές αρχές και ρίζες μας. Καταλαβαίνουμε τη δυσκολία σειράς ηγετικών στελεχών στο ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο ευρύτερος πολιτικός χώρος της σύγχρονης αριστεράς στη χώρα μας δεν μπορεί να δρα με συνέπεια και συνεκτικά όταν απορρίπτει τις κεντρικές επιλογές του δημοκρατικού δρόμου, της ευρύτερης δυνατής λαϊκής ενότητας, της αναμόρφωσης των θεσμών με τη διεύρυνση της δημοκρατίας. Όταν συγκρούεται με αυτές τις επιλογές εκπίπτει σε αριστερίστικη ομάδα που προκαλεί διεργασίες που ποτίζουν ξένες αυλές, και κυρίως τη δεξιά και την ακροδεξιά.

Μακριά, λοιπόν, από αριστερίστικες επιλογές και συμμαχίες, προκατασκευασμένες απαντήσεις σκοπιμότητας. Με ανοιχτά μάτια και σκέψη για να μελετούμε τις κοινωνικές διεργασίες, με αντιδογματική πνευματική στάση, ελεύθερη σκέψη και κρίση.

Εντάσσουμε τους μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες στη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό, ειδικά μέσα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής – ηθικής κρίσης. Με καθημερινό αγώνα για τη διεύρυνση της δημοκρατίας, για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, των ανέργων, των μεταναστών, την προστασία του περιβάλλοντος, την δημοκρατική ολοκλήρωση και την προοδευτική Ευρωπαϊκή πορεία.

Πρόκειται για μια πορεία χωρίς εμπόδια, εσωτερικά και διεθνή, για μια ανθισμένη λεωφόρο; Όχι βέβαια. Ξέρουμε ότι για να διασφαλισθούν τα προνόμια, οι ανισότητες, τα υπερκέρδη έχουν επιστρατευθεί και στην Ελλάδα και αλλού ένα εύρος “εργαλείων”: από την λαϊκή διαίρεση, το φόβο, τη διαφθορά έως τη βία και την καταστολή.

Η στάση ενός κόμματος του δημοκρατικού δρόμου απέναντι στη βία είναι από τα κεντρικά ζητήματα.

Το ξέραμε.

Η διαίρεση του λαού, η πρόκληση αισθημάτων ανασφάλειας και φόβου, οδηγεί μόνον σε στροφή προς συντηρητικές θέσεις και ακροδεξιά ατζέντα.

Δύναμη της προοδευτικής πορείας είναι η συσπείρωση των λαϊκών, των κοινωνικών δυνάμεων και η δημοκρατία.

Η αναβάπτισή στις μεγάλες ανανεωτικές, σύγχρονες και δημοκρατικές αρχές που γέννησαν τη δική μας Αριστερά είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για τα επόμενα βήματα.

Η θέση της ευρείας ενότητας, που αναφέραμε, είναι ο πυρήνας της πολιτικής στροφής. Ενότητα θέσεων και προτάσεων.

• Χωρίς να επιδεικνύει αλαζονικές συμπεριφορές που προσβάλλουν ακριβώς τους πολίτες με τους οποίους θέλουμε μια κοινή πορεία, η ανανεωτική αριστερά αναζητεί τις πραγματικές συγκλίσεις ανάμεσα στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, όπως αυτές εκφράζονται και δρουν στην κοινωνία μας, όχι στο μυαλό μας ή σε αναλύσεις για άλλες εποχές και περιόδους.

Αυτή είναι μια πολιτική που αναπαράγει τους υπάρχοντες συσχετισμούς, όπως μας κατηγορούν οι λάτρεις μιας κάποιας, νέας “αριστερής στροφής”; Είναι μια πολιτική που δεν λογαριάζει την κοινωνική αμφισβήτηση, τις εντάσεις που προκάλεσαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η περιθωριοποίηση, ο αυταρχισμός;

Ακριβώς το αντίθετο.

Αλλαγή στις πολιτικές του κράτους, του δήμου, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρξουν συμπτώσεις, συνεργασίες που να δημιουργούν δημοκρατικές πλειοψηφίες αλλαγών. Κάθε άλλη επιλογή στο όνομα συνήθως μιας επαναστατικότητας, παριστάνει ότι θέλει να αλλάξει τα πράγματα, αλλά δεν τολμά να το κάνει ή τα αλλάζει προς το χειρότερο.

Οι κοινωνικές αμφισβητήσεις, οι εντάσεις, οι εκρήξεις είναι αποτελέσματα των κυρίαρχων πολιτικών αποκλεισμού, ακόμη και βίας. Είναι εκδηλώσεις του προβλήματος , της κοινωνικής κρίσης. Δεν είναι αυτόματοι οι τρόποι λύσης του προβλήματος, της κρίσης. Πολλές φορές μάλιστα οδήγησαν στην επιδείνωση των πολιτικών συσχετισμών. Εκείνο που μετράει και έχει αποτέλεσμα, είναι η αλλαγή στις πολιτικές.

Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε ότι οι κατεστημένες εξουσίες έχουν όρια ελιγμών και δικές τους στοχεύσεις. Γι αυτό και πάντα συνδυάζουμε τους μικρούς (εντός εισαγωγικών μικρούς) και μεγάλους αγώνες με την αλλαγή στην εξουσία – στη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά όχι μόνον σε αυτή.

Δεν εγκαταλείπουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς στους διαχειριστές των σκοτεινών κέντρων εξουσίας και νομής του πλούτου. Στηρίζουμε τη συλλογικότητα που δυναμώνει μέσα από την δημοκρατική, χωρίς εκβιασμούς και απειλές, λειτουργία των αποκεντρωμένων θεσμών στην αυτοδιοίκηση, στα πανεπιστήμια. Έχουμε προσδοκίες για την ανανεωτική δράση των μικρών συλλογικοτήτων και των πρωτοβουλιών των πολιτών. Θεωρούμε σημαντικό το ρόλο των μη κυβερνητικών οργανώσεων. Έχουμε εγκαταλείψει τη δογματική, γενικευμένη εχθρότητα προς την επιχειρηματική δραστηριότητα, πεισθήκαμε ότι αλλαγή πορείας δεν σημαίνει γενικευμένες κρατικοποιήσεις. Στηρίζουμε τις προτάσεις μας για την ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας στο δυνάμωμα των συλλογικών αγαθών, στις επενδύσεις για τα δημόσια αγαθά, την παιδεία, την έρευνα, την υγεία.

Δεν αντιμετωπίζουμε τη νεολαία ως επικοινωνιακό υλικό προς διαχείριση και αξιοποίηση. Ξέρουμε ότι θέλει υλικό και θεσμικό πεδίο για να αναπτύξει τη δυναμική και τις δράσεις της, ότι αναζητεί προοπτικές και αξίες.

Επαναλαμβάνουμε όσα είχαμε τονίσει τον Ιανουάριο, στην προηγούμενη συνάντησή μας :

Όσο λάθος είναι να θεωρούμε ότι ο αριστερός μεταρρυθμισμός εξαντλείται στο στόχο της συμμετοχής στην άσκηση της εξουσίας, δηλαδή σε έναν άμετρο κυβερνητισμό, άλλο τόσο είναι λάθος, ερμηνεύοντας την κρίση με φθαρμένα ερμηνευτικά εργαλεία, να θεωρούμε «αριστερή» την εκτόπισή μας από τις κεντρικές πολιτικές διαδικασίες.

O νέος αριστερός μεταρρυθμισμός έχει νόημα και γόνιμες προοπτικές μόνον όταν επιχειρείται σε κάθε βήμα με τη συμμετοχή, την πάλη και τον έλεγχο των εργαζομένων, όταν οι συγκεκριμένες λύσεις και πολιτικές που προωθεί εμπνέονται και χαρακτηρίζονται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας, όταν είναι δηλαδή κοινωνικά γενικεύσιμες και υπηρετούν την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη, όταν είναι συμβατές με την προστασία και την αναβάθμιση του περιβάλλοντος, όταν εγγράφονται στη λογική της αειφορίας

Τονίσαμε και επιμένουμε ότι η δική μας εναλλακτική πρόταση εξουσίας, στηριγμένη σε μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, έχει στόχο να διαμορφωθεί μια αποτελεσματική απόκρουση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ν.Δ., να υπάρξει ελπιδοφόρα διέξοδος στον αποδυναμωμένο δικομματισμό, και αποτροπή της αναστήλωσής του και να μετατοπιστεί ο πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων υπέρ των αναγκαίων αλλαγών.

Τρίτη ενότητα θέσεων μας, συνέπεια των δυο προηγουμένων, είναι πώς βλέπουμε το ΣΥΡΙΖΑ και το ΣΥΝ.

Ας προσέξουμε τα επόμενα που σχετίζονται με τις συζητήσεις των ημερών:

α) Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επιλογή του κόμματός μας με συνεδριακές αποφάσεις. Σεβόμαστε αυτή την επιλογή που πλειοψήφησε, γιατί σεβόμαστε τη δημοκρατία και τις συλλογικές μας κατευθύνσεις.

Ζητάμε όμως αποσαφήνιση του χαρακτήρα του και των εσωτερικών του δομών.

Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πράγματα αντίθετα από αυτά που μας πληροφορεί η ηγεσία του Συνασπισμού ότι ισχύουν και απορρίπτουν τον ιδιαίτερο ρόλο του κόμματός μας στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Εμείς δηλώνουμε ότι αρνούμαστε τον υπερσυγκεντρωτικό χαρακτήρα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και δεν δεχόμαστε την εν λευκώ εξουσιοδότηση στις πολιτικές του αποφάσεις που νομιμοποιούνται εκ των υστέρων, χάριν της «αυταξίας» της ύπαρξής του. Εμείς ζητάμε τον ανακαθορισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τυπικά και ουσιαστικά, ως πολιτικό συνεργατικό σχήμα και όχι ως σχήμα που θα υποκαθιστά και θα ακυρώνει τον Συνασπισμό και το δικαίωμα διατήρησης των δικών του θέσεων. Δεν αποδεχόμαστε την επιχειρούμενη, με τον έναν ή άλλο τρόπο, μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό σχηματισμό. Μια τέτοια επιλογή είναι έξω από την ιδρυτική μας συμφωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υποκαταστήσει το κόμμα μας. Κάρτα μέλους έχουμε μόνο σε ένα κόμμα.

β) Η Ανανεωτική Πτέρυγα και εγώ προσωπικά θέλουμε να διαφυλάξουμε την ενότητα του κόμματός μας. Θέλουμε όμως να δηλώσουμε κατηγορηματικά ότι είμαστε στελέχη με κριτική σκέψη που μας ακολουθεί η παράδοση της αμφισβήτησης μιας ολόκληρης κομμουνιστικής παράδοσης σε πολύ πιο χαλεπούς καιρούς και η επιμονή στον αγώνα για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.

Στηρίζουμε και υποστηρίζουμε το κόμμα, μέσα από πολιτική και δράση χωρίς μεταφυσικούς παραλογισμούς. Το κόμμα είναι αυτό που εκφράζεται κάθε φορά ως σχέδιο, ως πολιτική και ως αντίληψη.

Αν επιμένουν σήμερα να εμφανίζονται και να επιχειρούν να κυριαρχήσουν στον ΣΥΝ ιδέες που τον απομακρύνουν από την ιστορική ανανεωτική του διαδρομή, την πορεία του, τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι του πρέπει να σταθούν όρθιοι και άγρυπνοι φύλακες αυτής της διαδρομής.

Θέλω από αυτό το βήμα να απευθυνθώ και σε όλα τα μέλη του ΣΥΝ και πέραν των συντρόφων μου της Ανανεωτικής Πτέρυγας, σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που περπατήσαμε μαζί όλα τα άνυδρα χρόνια, για να τους πω:

Αν κάποιος αγαπάει πραγματικά και όχι μεταφυσικά αυτό το κόμμα και θέλει να το υπερασπιστεί, οφείλει να έχει ως ενδιαφέρον όχι μόνο την ενότητα και την ενιαία έκφρασή του, ανεξαρτήτως του τι αυτό εκπέμπει, αλλά και την αταλάντευτη και συνεχή διεκδίκηση γιʼ αυτό που προσπάθησε να είναι και να φέρει στην ελληνική πολιτική σκηνή. Οφείλει λοιπόν να έχει σαφές μέτωπο απέναντι σε ό,τι αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του.

• Το κέντρο του κόσμου δεν είμαστε εμείς.

Οι αναζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις μας έχουν αξία όταν προσφέρουν σε μια διαφορετική πορεία της χώρας.

Μάλιστα, όχι γενικά σε μια διαφορετική πορεία.

Αλλά σε μια προοδευτική, δημοκρατική πορεία βαθιών, σημαντικών αλλαγών.

Στο νέο τοπίο μετά τις εκλογές, κεντρικό ζήτημα παραμένει η κατεύθυνση που θα πάρει η χώρα εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Ποιό μοντέλο θα κυριαρχήσει, ποιοί θα ωφεληθούν, ποιοί θα πληρώσουν, όχι μόνον βραχυπρόθεσμα, αλλά και μακροπρόθεσμα.

Η τύχη του δικομματισμού και της δικομματικής εναλλαγής θα κριθεί κυρίως από το πού θα στραφούν οι πολίτες που απείχαν από τις εκλογές. Εμείς δεν μπορούμε να επιδράσουμε καθοριστικά στο σύνολο αυτών των πολιτών. Μπορούμε όμως να κάνουμε το δικό μας καθήκον.

Στο μερίδιο που μας αναλογεί να καλύψουμε το πολιτικό κενό που δημιουργήθηκε στην έκφραση της ανανεωτικής αριστεράς.

Να μιλήσουμε και να πείσουμε τους πολίτες της κοινωνικής αριστεράς, τους προοδευτικούς πολίτες, όλους εκείνους που προσδοκούν και θέλουν τη ρηγμάτωση του πολιτικού στερεότυπου του δικομματισμού, που κυριάρχησε και σώρευσε τεράστια προβλήματα στην κοινωνία.

Σε αυτό αποσκοπούν οι πρωτοβουλίες και οι προτάσεις μας.

Η συγκρότηση μιας εναλλακτικής πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας είναι το μόνο στρατηγικό σχέδιο που αμφισβητεί έμπρακτα τη διαιώνιση της κυριαρχίας του δικομματισμού.

• Σύντροφοι και συντρόφισσες

Βρισκόμαστε σήμερα, μετά την εκλογική ήττα, σε σημείο καμπής και οφείλουμε να ξεδιπλώσουμε τα επιχειρήματά μας, να κρατάμε ανοικτά τα αυτιά μας στον αντίλογο, αλλά και να απαντούμε με σαφήνεια.

Θέλω να σας δηλώσω εκφράζοντας και όλα τα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας, τα στελέχη της ΠΓ και της ΚΠΕ, ότι όσοι συγκροτήσαμε μέσα από πολλές δυσκολίες αυτό το ανανεωτικό ρεύμα μέσα στο κόμμα, θα επιμείνουμε στην Πολιτική και μόνον στην Πολιτική.

Θα μείνουμε αδιάφοροι στις εσωκομματικές συγκρούσεις που γίνονται ερήμην της πολιτικής.

Η κοινωνική και πολιτική υποχρέωση της σύγχρονης, ανανεωτικής και ανανεούμενης αριστεράς, είναι να πρωτοστατήσει, να μην αδρανήσει στη νέα φάση.

Τώρα, πρώτη προτεραιότητα είναι η ανασύνταξη, η ενεργοποίηση όλων των ανανεωτικών αριστερών δυνάμεων και πολιτών ανεξάρτητα από τη στάση τους μπροστά στην κάλπη.

Η σημερινή μας συνάντηση είναι κάλεσμα συσπείρωσης, προβληματισμού και δράσης.

Όλοι μοιραζόμαστε κοινές αγωνίες, ανησυχίες για τη μελλοντική πορεία. Δεν μας αξίζει όμως η παραίτηση και η απογοήτευση.

Αξίζει και μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς.

Αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για μια Αριστερά που εργάζεται με ευθύνη για προγραμματικές συμμαχίες και που δεν αναλίσκεται στην πεισματάρικη αναζήτηση εχθρών, δηλαδή στην αναπαραγωγή μικροκομματικών εξουσιών.

Επιμένουμε στη στρατηγική σημασία της συνάντησης με τις δυνάμεις της Οικολογίας.

Αγωνιζόμαστε για την πραγματική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα μας, την αποτελεσματική απόρριψη της δικομματικής εναλλαγής.

Απάντηση στην κρίση ταυτότητας του πολιτικού χώρου του Συνασπισμού είναι η ανανεωτική αριστερή και οικολογική φυσιογνωμία.

Απευθυνόμαστε σε κάθε αριστερό, προοδευτικό πολίτη. Σε κάθε μέλος, φίλο του πολιτικού μας χώρου.

Υποστηρίζουμε, χωρίς αλαζονεία, ότι οι πολιτικές προτάσεις, αξίες και αντιλήψεις της ανανεωτικής αριστεράς και της οικολογίας είναι απάντηση στην κρίση της ελληνικής πολιτικής, στην κρίση προοπτικής της χώρας.

Αποκαθιστούν την αξιοπιστία και το κύρος της συλλογικής δημοκρατικής δράσης, εκφράζουν τα άμεσα και γενικότερα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, των νέων, των ανέργων, των δημιουργών, των ανθρώπων της επιστήμης και του πολιτισμού.

Επαναφέρουν στο επίκεντρο το κρίσιμο θέμα της Ευρωπαϊκής πορείας, της θέσης της Ευρώπης της δημοκρατίας και των λαών σε ένα κόσμο που αλλάζει δραματικά, μέσα από μεγάλες αντιπαραθέσεις.

Οι θέσεις μας δίνουν πλειοψηφικό περιεχόμενο στον αγώνα για τα δικαιώματα όλων, ελλήνων υπηκόων και μεταναστών, προσωρινών και μόνιμων κατοίκων των πόλεων και των γειτονιών μας, απομονώνοντας το ακροδεξιό μίσος, το φόβο και τη βία, στηρίζοντας την αρμονική κοινωνική συνύπαρξη.

Το ξέρετε. Οι ανανεωτικές ιδέες και θέσεις υποστηρίχθηκαν και ρίζωσαν σε αντίξοες και δύσκολες συνθήκες. Δεν σπάζουμε αυτές τις ρίζες. Τιμούμε τους πρωτεργάτες για τη διορατικότητα και την τόλμη τους. Διδασκόμαστε.

Οι ιδέες και οι θέσεις της ανανέωσης εμπνέουν σήμερα και κομματικές δυνάμεις, αλλά και αριστερές δυνάμεις ανένταχτες, εμπνέουν συναγωνιστές και συναγωνίστριές μας που χρόνια παλεύουν μαζί μας για την μεγάλη υπόθεση της ανανέωσης της Αριστεράς.

Η σημερινή μας συνάντηση ας γίνει κοινή δέσμευση.

Δέσμευση δική μας, δέσμευση δική σας.

Επιτρέψτε μου τον προσωπικό λόγο:

Σας διαβεβαιώ: είναι και προσωπική μου δέσμευση.

Θα ξαναφέρουμε στο προσκήνιο την Αριστερά που ονειρευτήκαμε.

Την αριστερά που χρειάζεται η κοινωνία και την περιμένει.

Σας ευχαριστώ.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεισε ότι μπορεί να αποτελέσει δύναμη εξόδου, δύναμη εγγύησης για μια διαφορετική πορεία της χώρας

Στέφανος Μπαγεώργος, Ημερησία, 20/06/2009
Tο μήνυμα των ευρωεκλογών, για τον ΣYN, ήταν καθαρό, δυνατό, και ταυτόχρονα επικίνδυνο. Mήνυμα αποδοκιμασίας της πολιτικής του ΣYN και καμπανάκι κινδύνου για τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Mε τα δύο μεγάλα κόμματα να συγκεντρώνουν, για πρώτη φορά μετά τις ευρωεκλογές του ‘99, ποσοστά κάτω από 70%, με διάχυτη τόσο την αποδοκιμασία για την εφαρμοζόμενη πολιτική της NΔ, όσο και την αποστροφή για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, με την αποτυχία του ΠAΣOK να δώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις εκλογές, ο ΣYPIZA δεν έπεισε. Δεν έπεισε ότι είναι κάτι διαφορετικό από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά κυρίως δεν έπεισε ότι μπορεί να αποτελέσει δύναμη διεξόδου, δύναμη εγγύησης για μια διαφορετική πορεία της χώρας. Συμπεριφέρθηκε αλαζονικά την περίοδο της δημοσκοπικής του ανόδου και ταυτόχρονα με τάσεις απομονωτισμού, πλήρωσε την αμφισημία της στάσης του τον περασμένο Δεκέμβρη και αλλοίωσε βασικά χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής του πολιτικής, πολιτικής που καθιστούσε διακριτό το χώρο της ανανεωτικής αριστεράς για δεκαετίες. Για όλα αυτά υπήρξαν έγκαιρες προειδοποιήσεις που αγνοήθηκαν, τις φορές που δεν λοιδορήθηκαν.

Mετά τις εκλογές βιώνουμε φαινόμενα κρίσης, που διαμορφώνουν την εικόνα ενός πολιτικού οργανισμού που βρίσκεται σε παρακμή. Πρόκειται για κρίση πολιτικού προσανατολισμού, κρίση στη σχέση των συνεργαζόμενων δυνάμεων στο πλαίσιο του ΣYPIZA και κρίση ηγεσίας. H άρνηση να στραφεί η συζήτηση στα ουσιαστικά προβλήματα της πολιτικής γραμμής, της φυσιογνωμίας του κόμματος, του εύρους και της μορφής των συνεργασιών του, οδηγεί σε περαιτέρω αποσυσπείρωση τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς. Όσοι και όσες συμμετέχουμε στην ανανεωτική πτέρυγα του ΣYN θα επιμείνουμε στη συζήτηση των θεμάτων της πολιτικής γραμμής, θα επιμείνουμε στη διεύρυνση των συνεργασιών προς το χώρο των Oικολόγων Πράσινων και θα μείνουμε αδιάφοροι στις συγκρούσεις που γίνονται ερήμην της πολιτικής. Δεν θα μείνουμε όμως ούτε αδιάφοροι ούτε αδρανείς μπροστά στο φαινόμενο της αποδιάρθρωσης του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς.

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Σεβαστή η προσωπική επιλογή του Αλέκου Αλαβάνου να παραιτηθεί

18/06/2009
Μετά την ολοκλήρωση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ η Ανανεωτική Πτέρυγα εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

“Η προσωπική επιλογή του Αλέκου Αλαβάνου να παραιτηθεί δεν μπορεί παρά να είναι σεβαστή.
Η άρνηση να κατανοηθεί το μήνυμα των εκλογών οδηγεί στη σημερινή κρίση του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας τους.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα επιμένει στην ανάγκη μεγάλης στροφής στη φυσιογνωμία και την πολιτική του κόμματος.”

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ

Κουρουζίδης Σ.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 09/06/2009
Ξανά, λοιπόν, στα ίδια...

Ένα κόμμα, ένας χώρος στο όρια της επιβίωσης, πάλι.

Ένα μικρό κόμμα που αρνήθηκε να γίνει μεγάλο, που φοβήθηκε να βγει από το περιθώριο. Ένα κόμμα που μόλις έφτασε «...με Τσίπρα (να) διεμβολίζει τον δικομματισμό (Αυγή, 12/03/2008), τρόμαξε με την επιτυχία του και έσπευσε να «αυτοενοχοποιηθεί» τον Δεκέμβρη, μη τυχόν και, γκρεμίζοντας τον δικομματισμό, βρεθεί ενώπιον διλημμάτων που δεν ήξερε πώς να τα διαχειριστεί. Με ένα 18,4% που «έπαιρνε» (12/3/2008, "Βήμα", σε έρευνα της Κάπα Research), έφτασε 14 μήνες μετά, όχι μόνον να έχει μηδενίσει τις εισροές αλλά να χάσει και από το ποσοστό τόσο του 2007, όσο και των προηγούμενων ευρωεκλογών!

Ένα κόμμα που βολεύτηκε στη διαχρονική πνευματική οκνηρία αρκούμενο στα έτοιμα της παλαιοκομμουνιστικής ρητορείας ή στα εκτός χρόνου και ανεπαρκή πια, ανανεωτικά της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου.

Η διαχρονική παρουσία του χώρου μαζί με μια ευνοϊκή συγκυρία που προέκυψε μετά τις εκλογές του 2007, κατέστησαν τον χώρο αυτό προνομιακό αποδέκτη μιας διάχυτης δυσαρέσκειας που από χρόνια περιφέρεται από αποδέκτη σε αποδέκτη. Κάποια στιγμή, πριν από 12-14 μήνες, ο ένας στους 5 ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ επένδυσε στον ΣΥΡΙΖΑ (τελικά προχθές τον ψήφισε μόλις ο 1 στους 50 και μάλιστα σε ευρωεκλογές!). Προφανώς, κάπου υπήρξε λάθος.

Γιατί ο κόσμος αυτός, όχι μόνον από το ΠΑΣΟΚ βέβαια, στράφηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ; «Γι' αυτό που είμαστε», ήταν η κυρίαρχη απάντηση. «Γι' αυτό που θα μπορούσαμε -ή ελπίζανε ότι μπορούσαμε- να γίνουμε», ήταν μια πιο προσγειωμένη. Η προφανής συνέπεια της πρώτης ερμηνείας ήταν: «καλά είμαστε, να μην αλλάξουμε τίποτα, ομάδα που νικάει δεν αλλάζει». Η δεύτερη προσέγγιση οδηγούσε στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα: «ριζικές αλλαγές μήπως και καταφέρουμε να συναντηθούμε με τις προσδοκίες όλου αυτού του κόσμου».

Πλησιάζοντας προς τις ευρωεκλογές, καταφέραμε να εξανεμίσουμε οτιδήποτε «ευρωπαϊκό» υπήρχε στην ταυτότητα αυτού του χώρου. Ο «ευρωπαϊσμός» του περιορίστηκε αποκλειστικά στο ότι δεν ζητούσε την έξοδο από την Ε.Ε. Η Ε.Ε. αντιμετωπίστηκε -ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ- ως μια πηγή δεινών τα οποία εμείς ταχθήκαμε να αντιμετωπίσουμε. Πώς να κάνεις κριτική στον αντιευρωπαϊσμό του ΚΚΕ όταν αυτό θα έθιγε ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Πώς να πείσεις ότι ο ευρωπαϊσμός του Παπαγιαννάκη έχει οποιαδήποτε σχέση ή αποτελεί κάποιου είδους συνέχεια με αυτό που εκπροσωπεί η δεύτερη στη λίστα.

Το προηγούμενο διάστημα γίναμε σοφότεροι και για το είδος του σοσιαλισμού που πρεσβεύει το ΚΚΕ. Εν μέσω της προεκλογικής περιόδου μας βροντοφώναξε ότι ο σοσιαλισμός σταμάτησε στο Στάλιν. Και εμείς του προτείναμε συνεργασία για να συγκροτήσουμε τον τρίτο πόλο! Αυτό το «κόμπλεξ» να συναγωνιστούμε το ΚΚΕ σε επαναστατικότητα, οδήγησε στην απουσία οποιασδήποτε κριτικής, ούτε καν συζήτησης, για όσα πιστεύει το κόμμα αυτό για το σοσιαλισμό, τη δημοκρατία, τον πολυκομματισμό, την ελευθερία έκφρασης κομμάτων, συλλόγων, συγγραφέων καλλιτεχνών στην εποχή του σοσιαλισμού, την αυτονομία των συνδικάτων και της Τ.Α., την αντίληψη για την εσωκομματική δημοκρατία και βέβαια για την Ε.Ε. και μέλλον της Ευρώπης. Οι μονότονα επαναλαμβανόμενες προτάσεις -στρατηγικής- συνεργασίας, εκτός από τη συσκότιση των τεράστιων διαφορών που -νομίζω ότι- υπάρχουν, καταντούν και πολιτικά αναξιοπρεπείς.

Όταν οι Οικολόγοι Πράσινοι άρχισαν να απειλούν τα ποσοστά του χώρου, ανακαλύψαμε τη «συγκρουσιακή οικολογία» έναντι της «λάιτ» που χρεώναμε σε αυτούς. Πού ήταν, λέει, στις μεγάλες συγκρούσεις; Ψυχραιμία, σύντροφοι! Όταν στη δεκαετία του '70 κάποιοι αντιδρούσαν στην εγκατάσταση πυρηνικού εργοστασίου στην Ελλάδα, μεγάλο μέρος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ πίστευε όχι μόνον στην «ειρηνική» αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας αλλά και στη στρατιωτική. Την εκτροπή του Αχελώου την υποστήριζε με φανατισμό επίσης μεγάλο μέρος του χώρου. Η αξία της μη βίας που χαρακτηρίζει τον οικολογικό προβληματισμό (ναι, ναι με σοβαρές παραβιάσεις από κάποιους πράσινους Ευρωπαίους στην τελευταία δεκαετία), δεν υπονοεί άρνηση σύγκρουσης και άρα κάτι μεμπτό και μειωμένης συγκρουσιακής λογικής. Αντιθέτως η «σύγκρουση» πολλών τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τα αιολικά πάρκα δεν μπορεί να εγγραφεί στην οικολογική αγωνιστικότητα του χώρου. Τη μη ταύτιση των φουγάρων με την ανάπτυξη και την πρόοδο δεν την ανακάλυψε η καθ΄ ημάς αριστερά πρώτη. Σίγουρα όλοι αυτοί οι οικολόγοι δεν συμμετείχαν στους Οικολόγους Πράσινους, αλλά σίγουρα ήταν και εκεί.

Καμιά φορά η δικαιολόγηση μιας πράξης είναι χειρότερη από την ίδια την πράξη. Και η δικαιολόγηση της σημερινής επίδοσης του ΣΥΡΙΖΑ, ας μην είναι χειρότερη από το ίδιο το κακό αποτέλεσμα. «Δεν πήγαν οι ανανεωτικοί να ψηφίσουν», «τρομάξαμε το κατεστημένο και μας πολέμησε», «τα διάφορα κέντρα πριμοδότησαν τους οικολόγους» και άλλα ανάλογα επιχειρήματα είναι αντάξια του εκλογικού αποτελέσματος.

Και ένα επιχείρημα επί του πιεστηρίου: «η απόλυτη άρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ νοθεύτηκε από κάποιες προτάσεις του τελευταίου καιρού, λέει, και αυτό επίσης μας κόστισε». Δηλαδή, το 1/5 των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που στράφηκε για ένα διάστημα στο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ, ενοχλήθηκε που ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί μαζί του. Και αυτήν την υποψία «φιλοπασοκισμού» δεν την άντεξαν και για να μας τιμωρήσουν... ξαναψήφισαν ΠΑΣΟΚ.

Και εμείς, άντε πάλι το γνωστό τροπάρι. Βοηθήστε αριστεροί να μπούμε στην επόμενη βουλή για να υπάρχει αυτός ο χώρος από τον οποίο ενδεχομένως θα μπορούσε να προκύψει μια αριστερά πέραν της «παλαιο-σοσιαλδημοκρατίας και του παλαιο(και νεο)-κομμουνισμού.

«Σε πιάνει μελαγχολία. Μελαγχολία όμως που αγγίζει τα όρια της κατάθλιψης...» (Α. Μανιτάκης, "Αυγή", 29/3/2009)

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Και μας εκάλεσαν, λέει, εις απολογίαν και δήλωσιν νομιμοφροσύνης…

Μία ακριβώς εβδομάδα πριν από τις εκλογές, ο Χ. Γολέμης θεώρησε καλό, στο όνομα της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ (και της πολιτικής ευρύτητας της «ΑΥΓΗΣ»;), μετά από σειρά αλυσιτελών αναλύσεων, να ενσπείρει στο κοινό της εφημερίδας την πληροφορία, ότι ψιθυρίζεται (από ποιους;) για συντρόφους, ότι προωθούν το ψηφοδέλτιο των οικολόγων ή την αποχή. Το κείμενο καταλήγει με την απαίτηση του συντρόφου, να κάνουν οι σύντροφοι αυτοί «μία δήλωση, που θα διαψεύδει τους κακόβουλους ψιθύρους!!!»

Αδυνατούμε, είναι αλήθεια, να συλλάβουμε την σκοπιμότητα του δημοσιεύματος στην παρούσα συγκυρία. Αντίθετα, αντιλαμβανόμαστε πλήρως την μετεκλογική χρησιμότητά του. Να θεωρήσουμε, ότι η απαγόρευση της διαφωνίας μας με την πλειοψηφία, ολοκληρώνεται με την απαίτηση δηλώσεών μας, κατά το πάλαι ποτέ γνωστό πρότυπο ;

Ένα είναι βέβαιο : παρά τη συχνή χρήση του επιθέτου «ανανεωτικός – ή – ό», το κείμενο αποπνέει βαριά δυσανεξία σε απόψεις και ταγγισμένο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό – και τα δύο αποκρουστικά στον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς.

Ο Χ. Γολέμης τη χειρίστη υπηρεσία προσφέρει, στον σκοπό, που υποτίθεται, ότι θέλει να υπηρετήσει.

Θέλει αρετήν και τόλμη η ελευθερία, θέλει ανοιχτά μυαλά και ανοιχτά πουκάμισα η Αριστερά ….

Ντόρα Τσικαρδάνη, μέλος Κ.Π.Ε. ΣΥΝ,

Σάκης Καραλιώτας, μέλος ΣΥΝ

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

ΤΟ ΚΚΕ ΒΡΗΚΕ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ

ΤΡΕΜΕ ΣΥΡΙΖΑ ΕΧΑΣΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΣΑΔΙΣΤΕΣ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 3/6/2009

ΟΙ ΠΟΣΑΔΙΣΤΕΣ - ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ
Καλούν σε στήριξη του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ
Με ανακοίνωσή τους, οι ΠΟΣΑΔΙΣΤΕΣ - ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ καλούν σε υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ, στις ευρωεκλογές της 7ης του Ιούνη. Οπως, μεταξύ άλλων, τονίζουν: «Οι ευρωεκλογές είναι εκλογές για το Κοινοβούλιο της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης Ψηφίστε ΚΚΕ, γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που προτείνει την πλήρη αποδέσμευση από την ΕΕ, αλλά και τη μετάβαση προς τη σοσιαλιστική Ένωση της Ευρώπης, με την κοινωνικοποίηση των πολυεθνικών μονοπωλίων. Να παλέψουμε γι' αυτό από τα μέσα (όπως κάνει το ΚΚΕ από το Ευρωκοινοβούλιο), αλλά κυρίως αδέσμευτα, ανυπάκουα, απείθαρχα, ανεξάρτητα, έξω και ενάντια στην ΕΕ. Με την πορεία προς το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο και τις κυβερνήσεις της αριστεράς και από εκεί στις Λαϊκές Δημοκρατικές Εξουσίες και Οικονομίες σε όλη την Ευρώπη».

Βάρα μας πατερούλη Στάλιν είμαστε μαζοχιστές

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

ΤΡΙΤΗ 2-6-2009 Η Κεντρική προεκλογική ομιλία του ΣΥΡΙΖΑ

Η Κεντρική προεκλογική ομιλία του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει την ΤΡΙΤΗ 2-6-2009 στο εκλογικό μας περίπτερο στην ΑΠΛΩΤΑΡΙΑ (ΡΟΔΙ)
Κεντρικός Ομιλητής θα είναι ο ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΛΥΒΗΣ μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
Το πρωί ο Αλέκος Καλύβης με κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ θα πραγματοποιήσει περιοδεία σε εργασιακούς χώρους και το μεσημέρι στις 12 η ώρα θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου στην Αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.

Πρόγραμμα του Αλέκου Καλύβη για την Τρίτη 2-6-2009
Ωρα 10 επισκέψεις σε εργασιακούς χώρους Κοινής Ωφέλειας-Δημοσίου
Στις 11 περιοδεία στο Σκυλιτσιο Νοσοκομείο, συνάντηση με το ΣΕΣΝΟΧ
Στις 12 συνέντευξη τύπου προς τα τοπικά ΜΜΕ
Απόγευμα 8μμ ομιλητής στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Η Εκλογική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ

Ευρωεκλογές: με πίστη στην ιστορική ταυτότητα του ΣΥΝ

Χαρά Παπαϊωάννου, Δαίμων της Οικολογίας, 03/05/2009

--------------------------------------------------------------------------------
Οι ευρωεκλογές από την ίδρυση του ΣΥΝ σε σχέση με τις θέσεις του ως προς τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό αποτελούσαν πεδίο προνομιακό. Οι θέσεις του κέντριζαν και κέρδιζαν την εμπιστοσύνη και την ψήφο των αριστερών πολιτών που αναγνώριζαν ότι η ΕΕ παρά τις αδυναμίες της και τις θεσμικές της ανεπάρκειες, δεν είναι η ρίζα του κακού και ότι το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» είναι ανεδαφικό. Ο παραδοσιακά ευρωπαϊκός προσανατολισμός του ΣΥΝ έχει ιστορικά καταγραφεί στην συνείδηση των πολιτών και έκανε πιο εύκολη τη διάκριση των δύο ρευμάτων της αριστεράς στη χώρα μας.

Ο ΣΥΝ μορφοποιεί εκείνο το ρεύμα που ενώ εντοπίζει και επισημαίνει τις αδυναμίες της, διεκδικεί και αγωνίζεται για μια δημοκρατικότερη και ανοιχτή ΕΕ. Σε περιόδους στασιμότητας ή ακόμα και κρίσης όπως η σημερινή, έχει άποψη και προτάσεις, τονίζει την ανάγκη θεσμικών μεταρρυθμίσεων με παράλληλες μεταρρυθμίσεις στα κράτη- μέλη. Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του ΣΥΝ είναι όμως ότι αγωνίζεται αδιάκοπα για την πραγμάτωση συγκεκριμένων στόχων, όπως η ευρωπαϊκή ενοποίηση, η απόρριψη του νεοφιλελευθερισμού και η διεκδίκηση μιας νέας, δημοκρατικής και κοινωνικής Συνταγματικής Συνθήκης της Ε.Ε.

Ένα από τα συστατικά του ΣΥΝ είναι η οικολογία, ο χαρακτήρας της οποίας μετουσιώθηκε αμέσως σε περιβαλλοντικές πολιτικές διεκδικήσεις, όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πολλοί από τους περιβαλλοντικούς αγώνες μας μάλιστα στέφθηκαν από επιτυχία μέσα από την ευρωπαϊκή μας δράση και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Όλοι οι ευρωβουλευτές του ΣΥΝ (Αλαβάνος, Παπαγιαννάκης, Παπαδημούλης) έχουν αναδείξει μέσα από τα όργανα της ΕΕ/ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σημαντικά εθνικά, περιβαλλοντικά ζητήματα δίνοντας μεγάλη έμφαση σε θέματα περιβάλλοντος και ενισχύοντας από τις Βρυξέλλες τον οικολογικό χαρακτήρα της Κουμουνδούρου. Η κληρονομιά αυτή πρέπει να συνεχιστεί και οι ευρωβουλευτές μας πρέπει να φανούν άξιοι συνεχιστές της ευρωπαϊκής, περιβαλλοντικής δράσης.

Λιγότερο από δύο μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές και εν μέσω μίας πρωτοφανούς κοινωνικοοικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης, οι διεκδικήσεις του ΣΥΝ είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Ενώ όμως η ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά έχει την ευκαιρία στις Ευρωεκλογές να αποδείξει όχι μόνο ότι γοητεύει, αλλά ότι πείθει και συμπαρασύρει την ελληνική κοινωνία σε ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που οι συντηρητικές δυνάμεις προβάλλουν ως μονόδρομο, φαίνεται ότι ο χειρότερος εχθρός μας μπορεί να είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Η αποκήρυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης per se φανερώνει ασυνέπεια και ασυνέχεια στην πολιτική μας, αλλά πολύ περισσότερο φανερώνει άγνοια της ιστορικής μας ταυτότητας. Ο ΣΥΝ για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια αγωνίζεται ενάντια στις αντιλαϊκές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όπως αναγνωρίζει και αποδέχεται το δίπτυχο κοινοβουλευτισμός - κοινοβουλευτική δράση, έτσι αναγνωρίζει το θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της οποίας δίνει τους ευρωπαϊκούς του αγώνες. Σε αντίθετη περίπτωση θα επιδείξουμε στείρο δογματισμό, σήμα κατατεθέν της προσκολλημένης στο σταλινισμό αριστεράς. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι θα επιδείξουμε σχιζοφρενικές και αυτοκαταστροφικές τάσεις και αυτό είναι κάτι που η ελληνική κοινωνία δε θα μας συγχωρέσει ποτέ.

*Μέλος του τμήματος Οικολογίας και της ΚΠΕ του ΣΥΝ

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Ή όλα ή τίποτα

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, Ελευθεροτυπία, 22/05/2009

Ηταν φυσικό και αναμενόμενο οι ευρωεκλογές να φέρουν ξανά στην επιφάνεια τη γνωστή κόντρα Κουμουνδούρου - Περισσού, με αφορμή τον λεγόμενο «ευρωπαϊκό προσανατολισμό» του Συνασπισμού. Το συγκεκριμένο επίδικο θέμα είναι όχι μόνο επίκαιρο, αλλά μας βοηθάει επίσης να αντιληφθούμε την ουσία της μεταξύ τους αντιπαλότητας.Σύμφωνα με την άποψη του ΚΚΕ, διατυπωμένη απλά, η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια υπερεθνική οντότητα που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του καπιταλισμού ή της φιλελεύθερης ολιγαρχίας (εδώ μπορείτε να διαλέξετε τον δικό σας απαξιωτικό χαρακτηρισμό). Κι αυτό ακριβώς κάνει εκ φύσεως και αδιαλείπτως. Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε πολιτική που δεν αποσκοπεί στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνιστά προδοσία της εργατικής τάξης.Η λογική αυτή προϋποθέτει μιαν αντίληψη της πολιτικής που θα χαρακτήριζα μεταφυσική. Θέλω να πω ότι τα διάφορα συλλογικά πολιτικά υποκείμενα, όπως η Ε.Ε. ή και το εθνικό κράτος (γιατί όχι;), δεν εκλαμβάνονται ως πεδία πολιτικής αντιπαράθεσης με ανοικτή έκβαση, αλλά ως απόλυτες ουσίες, χωρίς διαβαθμίσεις ή αποχρώσεις και χωρίς τη δυνατότητα μερικής και σταδιακής βελτίωσης, τις οποίες καλούμαστε είτε να αποδεχθούμε ως έχουν είτε να ανατρέψουμε εκ βάθρων. Τούτου δεδομένου, οφείλουμε να συμπεράνουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πέντε κόμματα και δύο πολιτικές: από τη μια το αταλάντευτο ΚΚΕ, και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι, εφόσον οι όποιες διαφορές ανάμεσα στον Συνασπισμό π.χ. που ζητάει μια διαφορετική Ε.Ε. και εκείνους που θέλουν να διατηρήσουν τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στις Βρυξέλλες είναι στην ουσία ανύπαρκτες και πολιτικά αφελείς. Συνεπώς, όσοι δηλώνουν αντίθετοι στη σημερινή εκδοχή της Ε.Ε. και αγωνίζονται να την αλλάξουν επί το αριστερότερο δεν δικαιούνται να ομιλούν, εφόσον η μόνη ορθή στάση είναι η κατά μέτωπο σύγκρουση. Οπως λέει και ο «Ριζοσπάστης», που τους τα χώνει σε καθημερινή βάση, οι ευρωπαϊστές του Συνασπισμού αποδεικνύονται στην καλύτερη περίπτωση ηλίθιοι και στη χειρότερη, πράκτορες της νέας τάξης πραγμάτων.Μέχρι εδώ προκύπτει, αρκετά καθαρά νομίζω, η στρεψοδικία και η παράνοια του Περισσού. Αλλά στην πολιτική, όπως και στη ζωή γενικότερα, οι σαφείς διαχωριστικές γραμμές της μεταφυσικής υπόκεινται στη διαβρωτική λειτουργία της ειρωνείας, που ξεφυτρώνει εκεί που δεν την περιμένουμε. Συγκεκριμένα, η συλλογιστική του ΚΚΕ, αν και αποσκοπεί στη συκοφάντηση του Συνασπισμού, δεν διαφέρει ουσιαστικά από κάποιες φωνές στο εσωτερικό του, οι οποίες δεν έχουν να κάνουν υποχρεωτικά με την Ε.Ε. -υπάρχει όμως και η ΚΟΕ- αλλά εισάγουν στην Κουμουνδούρου μια εξίσου μεταφυσική θεώρηση της πολιτικής που ακούει στο όνομα «αγωνιστικότητα». Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αριστερίστικη ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, που ηττήθηκε στις πρόσφατες εκλογές των πανεπιστημιακών. Η μαχητικότητά τους ήταν απόλυτα σωστή στην πρώτη φάση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, όταν η Αριστερά, με επικεφαλής τον Συνασπισμό, πέτυχε μια πραγματικά μεγάλη νίκη με το άρθρο 16. Στη συνέχεια όμως φάνηκε ότι κι αυτοί πιστεύουν ότι όποιος δεν πει «Οχι σε όλα» είναι σαν να λέει «Ναι σε όλα». Δηλαδή ή όλα ή τίποτα. Ετσι προέκυψε το μέτωπο της απόρριψης που δεν συζητάει με κανέναν για τίποτα αλλά κλείνει τα πανεπιστήμια και τους δρόμους για να αντισταθεί συνολικά στο νέο νόμο. Εκτός φυσικά από τις διατάξεις που καθορίζουν τις εξελίξεις των πανεπιστημιακών, τις οποίες κάποιοι λαλίστατοι «αγωνιστές» αποδέχθηκαν στην πράξη για να προαχθούν.Δεν θέλω να διαγράψω τις διαφορές ανάμεσα στους κινηματικούς του ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Είναι πολλές και σημαντικές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, παρά τις εκατέρωθεν βολές, κύλησε ο σταλινικός τέντζερης και βρήκε το αριστερίστικο καπάκι.